Pierwsze wzmianki Jastarni pochodzą z 1378 r. (wówczas nosiła nazwę Osternas, późniejsza nazwa to Hasternia, a już od 1578 r. - obecna nazwa). Warto odnotować fakt podziału wsi na zachodnią Jastamię Pucką (katolicką) i wschodnią Jastarnię Gdańską (protestancką). Podział nastąpił w czasie, gdy król Zygmunt Stary przekazał część Półwyspu Helskiego Gdańskowi (1526 r.). Jak się okazało osiedleni w części gdańskiej Niemcy ulegli kaszubizacji. Połączenie obu stron nastąpiło w latach międzywojennych.

W latach 20. XX wieku do Jastami przybywali nieliczni wczasowicze, którzy docierali tu łodziami żaglowymi z Gdańska lub Pucka. Rozwój wsi jako letniska przyspieszyła dopiero budowa kolei i portu. Od tego momentu miejscowość błyskawicznie stała się popularnym kurortem.

Prawa miejskie Jastarnia otrzymała w 1972 r. Pod jej "administracyjną kuratelą" znajdują się też Jurata i Kuźnica.
W malowniczy pejzaż Jastarni na stałe wrysowały się kutry i łodzie wypływające na wody, a przy domach suszące się sieci.
Do dzisiaj przetrwało jeszcze 6 maszoperii, czyli związków rybaków założonych w celu wspólnych połowów.

Na początku nowej ery Jastarnia była wyspą. Znana jest legenda, że kiedy Jastarnia leżała na wyspie swą siedzibę miał tu bożek Jastrzebóg, do którego przypływali okoliczni rybacy.
Pewnie od jego imienia kaszubskie określenie Wielkanocy to "Jastre" (niektórzy jednak powiadają, iż nazwa pochodzi od kwiatów - jaskrów, po kaszubsku jastrów).